Σαν σήμερα πριν από 13 χρόνια, η Εθνικήν Ανδρών «διέλυε» τους Αμερικανούς με μια «μυθική κατοστάρα» και, όσα χρόνια κι αν περάσουν, εκείνη η επιτυχία δε θα «ξεθωριάσει» ποτέ. Θα είναι πάντα εκείνη η υπέροχη 1η Σεπτεμβρίου.
Ελάτε, πείτε την αλήθεια. Όλοι είχατε βάλει το ρολόι, το ξυπνητήρι, την υπενθύμιση ή... ό,τι άλλο έχετε τέλος πάντων, για τις 10 το πρωί ώρα Ελλάδας. Μπορεί να ήσασταν διακοπές, μπορεί στο γραφείο, μπορεί οπουδήποτε αλλού, αλλά αυτό που όλοι περιμέναμε, ήταν εκείνο το Ελλάδα-ΗΠΑ στην αρένα της Σαϊτάμα. Καλά, δε μιλάμε για αυτούς που ήταν εκεί. Αυτοί ανυπομονούσαν περισσότερο από όλους μας.
Καθίσαμε, λοιπόν, όλοι μπροστά στις οθόνες μας. Και είδαμε το ανεπανάληπτο, το ιστορικό, το ηρωικό. Η «γαλανόλευκη» να πετάει εκτός τελικού με «κατοστάρα» (101-95) την Team USA του ΛεΜπρόν Τζέιμς, του Ντουέιν Ουέιντ, του Κρις Πολ, του Καρμέλο Άντονι και πολλών σούπερ σταρ του ΝΒΑ. Είδαμε τους παίκτες του Παναγιώτη Γιαννάκη να είναι εκείνοι η αληθινή Dream Team στο παρκέ με τον αρχηγό Μιχάλη Κακιούζη, τον Θοδωρή Παπαλουκά, τον Δημήτρη Διαμαντίδη, τον Βασίλη Σπανούλη, τον Σοφοκλή Σχορτσανίτη, τον Παναγιώτη Βασιλόπουλο, τον Λάζαρο Παπαδόπουλο, τον Αντώνη Φώτση, τον Κώστα Τσαρτσαρή, τον Δήμο Ντικούδη, τον Νίκο Χατζηβρέττα και τον... τραυματία λόγω Βαρεζάο, Νίκο Ζήση.
Στο μυαλό μας, εκείνη η 1η Σεπτεμβρίου 2006 θα παραμείνει αξέχαστη και ίσως η πιο σπουδαία ανάμνηση στην ιστορία του ελληνικού αθλητισμού σε ομαδικό επίπεδο. Κι εκείνοι οι παίκτες για εμάς θα είναι παντοτινοί θεοί, με οδηγό τον Παναγιώτη Γιαννάκη.
Τα είχαμε νιώσει όλοι. Έκσταση, ηδονή, ανείπωτη χαρά. Αλλά ας πούμε πάλι την αλήθεια, τα ίδια δεν νιώθουμε κάθε φορά που το θυμόμαστε; Αυτή είναι η αλήθεια και πολύ καλά κάνουμε. Ήταν μια μοναδική νίκη και αξίζουμε κάθε φορά να τη θυμόμαστε.
Ας τη θυμηθούμε βλέποντας ξανά ΟΛΟ το ματς, όπως και με μερικές χαρακτηριστικές φωτογραφίες...
