Βλέπεις τους πανηγυρισμούς των ανθρώπων του Προμηθέα, ακούς μετά τα λόγια τους και καταλήγεις εύκολα στο πρώτο συμπέρασμα. Οτι έχεις να κάνεις με... κανονικούς ανθρώπους. Ούτε φτιασιδωμένους, ούτε υπερόπτες επειδή έχουν βάλει τα γυαλιά σε πολλούς ούτε δήθεν ταπεινούς. Τόσο, όσο, σε όλα τους και αυτή είναι η πρώτη μεγάλη κατάκτηση, η ισορροπία.
Οταν βέβαια ακούς την κεφαλή, τον Βαγγέλη Λιόλιο να βάζει τα όρια σε πέντε - δέκα κουβέντες, καταλαβαίνεις. "Λέμε στην ομάδα ότι είναι καλύτερα να βάζεις ψηλότερους στόχους, να τους κυνηγάς κι ας μην τους πιάνεις πάντα, παρά να βάζεις χαμηλούς για να τους πετυχαίνεις και να λες ότι κάτι έκανα. Δύο μήνες πριν, ενώ ακόμα υπήρχε ο Ολυμπιακός, μόλις τελειώσαμε την Ευρώπη, μαζευτήκαμε και βάλαμε στόχο τον τελικό. Ναι, ξέραμε ότι ήταν τρελό, αλλά τον βάλαμε. Εμείς δουλεύουμε με πλάνα τριετίας. Δεν είναι απαραίτητο πάντα ότι θα εκπληρώνουμε τους στόχους. Πάντα θα τους κυνηγάμε όμως", είπε μεταξύ πολλών άλλων στο Sport24 Radio λίγη ώρα μετά τον θρίαμβο της ομάδας του μέσα στο ΟΑΚΑ.
Στον Προμηθέα κανείς δεν... ξέχασε ότι χρειάστηκαν συγκυρίες για να ανοίξει ο δρόμος, τόσο η αποχώρηση του Ολυμπιακού όσο και αυτή του Παναθηναϊκού από τον τελευταίο αγώνα με την Κύμη που τον έριξε από την πρώτη θέση και από αντίπαλο των Πατρινών στα ημιτελικά. Ξέρουν όμως, ότι δεν τους χαρίστηκε τίποτα σε μια πορεία με χρονικό βάθος, με πρόγραμμα και με μέλλον. Ναι, πιθανότατα δεν θα είχε γράψει αυτή την ολόχρυση ιστορία ο Προμηθέα φέτος αν όλα έβαιναν ομαλά. Κάποια στιγμή όμως θα την έγραφε. Γιατί είναι ορατό στον καθένα ότι εκεί υπάρχει πλάνο, υγεία και στέρεες βάσεις.
Ο Προμηθέας ζει ένα από τα όνειρά του, καθιερώνεται ως ένας σοβαρός και υπολογίσιμος οργανισμός στο ελληνικό μπάσκετ και ταυτόχρονα προσφέρει και στο πρωτάθλημα πολύ μεγάλες υπηρεσίες. Μέσα σε 45 λεπτά, άλλαξε η ατζέντα. Οχι επί της ουσίας, δεν λύθηκαν τα τρομερά προβλήματα ενός πρωταθλήματος που τα πάντα είναι στον αέρα. Εστω και για λίγο όμως, πολύτιμη υπηρεσία είναι.
Το ακόμα πιο σημαντικό, είναι ότι ο Προμηθέας δείχνει έναν δρόμο. Και να μην έφτανε στους τελικούς, ήταν ήδη δυο χρόνια στην τετράδα. Είχε ήδη δείξει ότι υπάρχει χώρος και τα στεγανά σπάνε εύκολα αν είσαι σωστός, νοικούρης, οργανωμένος και φιλόδοξος. Ε, πηγαίνοντας και στον τελικό το... παράκανε. Εδωσε στην ελπίδα όνομα, έδωσε κίνητρο και σε άλλους που το παλεύουν και βλέπουν ότι υπάρχουν περιθώρια για διακρίσεις, όπως ο καθένας μπορεί να τις ονειρευτεί αυτές για την πάρτη του.
Την ώρα που δεν ξέρουμε πόσοι και ποιοι θα παίζουν στο επόμενο πρωτάθλημα, την ώρα που δεν ξέρουμε πόσα και πού θα είναι τα επόμενα ban λόγω χρεών, ή ακόμα και τα κανόνια, την ώρα που δεν ξέρουμε πολλά και που όταν τα μάθουμε δύσκολα θα είναι ευχάριστα, ο Προμηθέας δίνει τον τόνο της αισιοδοξίας. Το κίνητρο αν θέλετε, για να προχωρήσουν πολλά από όσα έχουν αρχίσει να συζητούν στο ΕΣΑΚΕ, μήπως και σταδιακά αρχίζει να ξαναφτιάχνεται ένα πρωτάθλημα που κάποτε ήταν κορυφαίο και πλέον είναι παράδειγμα προς αποφυγή. Ευτυχώς με τις εξαιρέσεις του.
