Ο Παναθηναϊκός πάλεψε και στο Τελ Αβίβ όμως έφυγε ξανά με σκυμμένο το κεφάλι.
Κάθε εκτός έδρας παιχνίδι της φετινής έκδοσης των «πράσινων» στην Ευρωλίγκα φαντάζει για όσους το παρακολουθούν σαν ένα έργο που μπορεί να έχει διαφορετική πλοκή, αλλά ολοκληρώνεται σταθερά με τον ίδιο άσχημο τρόπο.
Άλλωστε στις δέκα εξόδους του από την Ελλάδα, το «τριφύλλι» έφτασε αισίως τις εννιά ήττες, έχοντας περάσει μόνο από την Ποντγκόριτσα και την έδρα της Μπουντούτσνοστ.
Ο προπονητής άλλαξε, δύο παίκτες προστέθηκαν στο ρόστερ κι όμως. Μακριά από το ΟΑΚΑ ο Παναθηναϊκός δεν τα καταφέρνει με τίποτα.
Αν τις προηγούμενες φορές η αδυναμία στα ριμπάουντ έπαιξε σημαντικό ρόλο, αυτή τη φορά δεν συνέβη κάτι τέτοιο. Στη συγκεκριμένη περίπτωση η ομάδα του Ρικ Πιτίνο έχασε αποκλειστικά για ένα λόγο. Διότι σούταρε με το εξωφρενικά κακό 4/22 στα τρίποντα.
Κι αν δεν υπάρχει απαίτηση από κανέναν να βάζει τα «σκοτωμένα» σουτ στο τέλος του χρόνου, μετρήσαμε πάνω από δέκα προσπάθειες εντελώς ελεύθερες οι οποίες ήταν άστοχες. Άλλες λίγο, άλλες πολύ. Δεν έχει καμία σημασία. Ήταν απλά άστοχες.
Με το τρένο της πρόκρισης να χάνεται πλέον, το συμπέρασμα που βγαίνει από τις τρεις απανωτές ήττες του Παναθηναϊκού εκτός έδρας είναι το εξής.
Μετά την έλευση του Αμερικανού προπονητή ο Παναθηναϊκός είναι αναμφίβολα βελτιωμένος στην άμυνά του. Δεν χρειάζεται κάποιος να είναι βαθύς γνώστης του αθλήματος προκειμένου να το καταλάβει. Οι παίκτες ξέρουν ακριβώς τι πρέπει να κάνουν κι όταν είναι συγκεντρωμένοι αυτό αποδίδει. Στην επίθεση όμως τα πράγματα είναι άσχημα. Ο Σον Κιλπάτρικ ήρθε για να βοηθήσει κάνοντας αυτό που ξέρει πολύ καλά, να σκοράρει. Ωστόσο πέραν από τις ελεύθερες ματιές προς το καλάθι του αντιπάλου σε αιφνιδιασμούς, σε σετ παιχνίδι δεν βγήκε κανένα σύστημα γι' αυτόν.
Οι «πράσινοι» έχουν βουλιάξει σε όλα όσα τους βασανίζουν από την αρχή της χρονιάς. Και από αυτό το τέλμα δύσκολα θα βγουν. Αν δεν αλλάξει κάτι δραματικά, σύντομα θα τους απασχολούν μόνο οι εγχώριες διοργανώσεις.
